Wąsik. Mieszkałem na czwartym piętrze.<br>Przyjrzałem mu się uważnie. Rzeczywiście, ta twarz migała mi czasem na schodach. Był już dorosły, kiedy ja jeszcze chodziłem do szkoły.<br>- Kopie pan dalej? - zapytał.<br>- Nie. Ojciec na pewno zabrał wszystko ze sobą.<br>- Kto nie pracuje, ten teraz nie je - uśmiechnął się aluzyjnie. - Pan też krawiec?<br>- Skąd! Prawnik.<br>- To o wiele gorzej. Ja byłem urzędnikiem skarbowym.<br>- A teraz?<br>- Mam plany. Coś samodzielnego. Właśnie potrzebny mi prawnik.<br>- Nie mam dyplomu.<br>- A ma pan środki?<br>- Bransoletkę po matce.<br>- Ile gramów?<br>- Ze czterdzieści. Oczywiście trójka.<br>- Wystarczy - stwierdził. - W Warszawie za sto lat nie będzie życia. Pojedziemy do Krakowa. Chodź