wolniej, im bliżej zaś był domu, tym hardziej zwalniał kroku. Widział już czarny zarys willi i rozwaloną bramę obok. Gdy mijał bramę, zza rynny znowu wyłonił się czyjś cień.<br>Widmar drgnął i przypomniał sobie chirurga Tamtena.<br>-- Kto tam?! - krzyknął i ucieszył się ogromnie, że to nie był nikt inny, tylko krawiec Gold.- Cóż za ohydny czas, szanowny panie!... - rzekł do Widmara z nieoczekiwaną poufałością.- A, w pan! - zawołał radośnie Widmar. Potem krzyknął szeptem: - Dlaczegoż pan nie był w kawiarni, gdzie na pana czekałem .<br>&lt;page nr=155&gt;<br>-Umówiliśmy się z szanownym panem spotkać w tej bramie - odpowiedział krawiec uniżenie, a Widmar wtedy dopiero przypomniał sobie