czerpać pełnymi garściami ze swej prywatności - musiała odrzucić.<br>Pamiętam scenę tańca Zosi z Haneczką. Zwykle graną realistycznie. Ot, panienki z miasta szczebioczą o miłości. Tu całe podniecenie, zauroczenie chłopskim weselem i rozerotyzowanie panienek zostało przełożone na wirowanie. Trzymałyśmy się z Magdą Jarosz za ręce i w zależności od wewnętrznego napięcia kręciłyśmy się w kółko raz szybciej, raz wolniej, żarliwie podając tekst: "Chciałabym kochać, ale to bardzo, bardzo mocno". Kręciło nam się w głowach, brakowało tchu, wirowanie wprowadzało w trans.<br>Albo scena z Dziennikarzem - Jerzym Stuhrem. Moja Zosia kochała się w nim miłością niezdarnego podlotka. Gdy się potknęła, on właśnie to zauważał, budząc bezsilną złość