swojej chłopskiej krwi i gorzkiej roztropności moich dziadów, którym nie zdarzało się zapominać, że łaska pańska na pstrym koniu jedzie.<br>Mało tego.<br>Potraktowali mnie jak wariata!<br>Wyśmieli i poszli.<br>A tak na nich w głębi duszy liczyłem.<br>Taka mi zaświtała nadzieja.<br>Tymczasem w tych murach, w których mnie zamknięto, wśród kroci istnień ludzkich nie mogę liczyć absolutnie na nikogo.<br>Tylko na siebie.<br>Może i dobrze, że mnie obaj odtrącili, bo teraz wiem z całą pewnością, wiem po tym, jak mi garbowano skórę, po tych wszystkich doświadczeniach i całej mordędze - jeśli sam się nie uratuję, to przepadnę z kretesem.<br>I wtedy wzrok