skupiając pod swą władzą dwie główne prowincje kraju.<br><br>WACŁAW II, stale przebywający w Pradze, rządził w Polsce za pośrednictwem zależnych od siebie starostów i odsuwał od administracji terenowej miejscowych dostojników dzielnicowych - wojewodów i kasztelanów. Urząd starosty sprawowali na ogół cudzoziemcy, zobowiązani do ścisłego wykonywania poleceń władcy i stąd zwani ramieniem królewskim. Karali oni surowo przeciwników Wacława, dopuszczając się nawet zabierania majątków za "złamanie wierności" monarsze. Popularności królowi nie przysparzała też - sprzeczna z interesami polskimi - polityka hołdowania księstw śląskich, których większość uznała wtedy czeskie zwierzchnictwo.<br><br>Twarde rządy starostów, odrywanie Śląska od Polski, cudzoziemskie otoczenie monarchy i obce obyczaje dworu dały się Polakom