świronie, pani kochana.<br>- Mąż patrzył. Ani śladu.<br>- Przyjdzie jeszcze, przyjdzie - odezwał się Kajaki.<br>- Ty wiesz na pewno, gałganie? Dokąd on poszedł? <br>- Matka schwyciła syna zgrabnie za bujną czuprynę. Kajaki skrzywił się boleśnie i odrzekł z godnością:<br>- Skąd mogę wiedzieć? Przecież on pasł krowy, a ja w lesie rwałem trawę dla królików.<br>- Ja z ciebie jeszcze zrobię człowieka - mówiła zapalczywie pani Burbowa, potrząsając dość brutalnie głową Kajakiego. <br>- Durnoty wam się zachciało? Wojsko zakładacie, chorągwie szyjecie, po nocach badziacie się jak najęci? Za moich czasów tak letko nie było. Od maleńkości pracowaliśmy ciężko. A dziś tylko wstyd i rozpusta. Ksiądz was, hamanów, palcami