przekażę, coście mówili, panu Surmie.<br> Zdziwił się. Sądził, że Marta będzie go przekonywać, miał widać w zanadrzu przygotowane argumenty. Ale Marta była zbyt zgnębiona śmiercią Azy i w ogóle całym zajściem, aby wdawać się w dyskusję. Nie to nie. Skinęła na Hanię. Poszły pochować Azę i szczenię. Wykopały dół w krzewach jaśminu obok miejsca, gdzie kiedyś stała ławka. Aza lubiła leżeć tutaj przy nogach pana. Nie było już pana i nie było ławki. Po prostu pewnego dnia zniknęła.<br> Jeszcze przed kolacją oznajmiła Surmie, co powiedział stróż. Teraz należało powiadomić panie. Surma krępował się. Niech chodzą za potrzebą, gdzie się da. Jest