ruchu naukowego oraz nawiązania do jego tradycji i dorobku. Starano się o stworzenie klimatu sprzyjającego rozwojowi badań naukowych. Działalność naukową popierały różne stowarzyszenia naukowe i zawodowe farmaceutów poprzez akcję odczytową, stypendialną, popieranie wydawnictw naukowych, pomoc finansową dla pracowników i placówek naukowych, organizowanie kursów dokształcających oraz ośrodków badawczych. Dużą rolę w krzewieniu wiedzy i nowych osiągnięć nauki odegrały liczne wydawnictwa: ciągłe i zawarte. Ostateczna konsolidacja farm ośrodków nauki w Polsce nastąpiła pod koniec okresu międzywojennego, jako wynik 20-letnich prac zespołu nad opracowaniem Farmakopei Polskiej II, którą wydano w 1937 r. To przyczyniło się do ożywienia zainteresowania naukowego farmaceutów-praktyków. Dr H