być strasznego w spokojnym klęczeniu w kącie, w którym tylko ciało klęczy, bo dusza może wędrować po korytarzach? Cóż może być strasznego w siedzeniu w swoim pokoju, do tego jeszcze w towarzystwie liszek? Cóż może być strasznego w uwadze wpisanej do dzienniczka, a nawet w obniżonej ocenie z wuefu? Nawet krzyk nie ma przecież realnej mocy zadawania bólu, choć mówi się, że słowa mogą ranić. Nawet uderzenie - choć bywa szczypiąco-bolesne, to przecież ból nie trwa długo, a przynajmniej po chwili nie jest już tak dokuczliwy jak na początku. Gdyby więc Joanna umiała zanalizować różne odmiany kary, musiałaby dostrzec, że bardziej