i odległe wspomnienie z lat dzieciństwa. Słoń! Prosiaczek! Pułapka na ho-honie!... Słoniocy! Słoniocy!<br>- Słoniocy!!! - ryknął nagle okropnie.<br>Zawrócił i runął przed siebie w panicznej ucieczce, krzycząc przeraźliwie:<br>- Słoniocy!!! Słoniocy!!!...<br>Cudem zapewne przeleciał przez całą rozkopaną ulicę i dopiero na jej końcu, potknąwszy się, wpadł wprost w objęcia zwabionego osobliwym krzykiem milicjanta.<br>- Słoniocy!... - wrzasnął jeszcze ostatni raz.<br> - Panie, coś pan? - powiedział zdumiony milicjant, który już w swoim życiu słyszał dużo pijackich okrzyków, ale takiego jeszcze nie. - O co chodzi?<br>Lesio na widok munduru nieco jakby oprzytomniał, chociaż na twarzy ciągle miał wyraz śmiertelnego przerażenia. Przez głowę przeleciała mu koszmarna myśl, że