aleja za kanałem wypełniona krzykliwym tłumem, który nas rozdzielił, bo przecież najbardziej przypadkowy przechodzień poprzez tysiące zazębiających się zdarzeń mógł mieć wpływ na to, że kiedyś nas rozdzielono.<br> Często przecież w tym zapatrzeniu się w przeszłość, na przykład w tę pierwszą chwilę naszego spotkania ze Stefanem, widzę tamtą ulicę wypełnioną krzykliwym tłumem roku czterdziestego siódmego.<br> Są we mnie dwie wciąż działające siły, jedna, która broni się przed wspomnieniami, i druga zmuszająca mnie do analogii, które rodzą wspomnienia.<br> Otóż to.<br> To analogie wyzwalają w nas wspomnienia...<br> Znowu mi duszno.<br> Duszno i słabo, więc boję się, że zemdleję, że uduszę się, że zasnę