leży, pełen jeszcze jego egipskiej miłości!" Nic. Spojrzy znowu na pień. "To tu ta dyrygentka chóru dziecięcego obejmowała dąb i wypinała bladą po zimie dupę... a on ją na capa! na capa!" <br>Odetchnął zieloną duchotą i obecnością domyślną kochanków. Za nos tu przywiedziony przez bezczelnego Puka. O, tam boska Tytania kuca, żeby ulżyć nadmiarowi rosy. Oberon pali papierosa pod dębem, gdzie na stojąco zerżnął królową nocy. Tak, tak... bo taki las budzi soki. I dlatego tamtych dwoje w jasny dzień miłość przyparła. <br>Wstanie Zofia, fiołkowe oczka przetrze i grzeczniutko się wyspowiada. "Co proszę księdza? Tak, proszę księdza. Owszem. Nie przeczę. Taaak