jak w rozpadzie ) rozważamy całą przestrzeń wektorów pędu. <br>Przyjmując układ współrzędnych (rys.5.17), na którego osiach są składowe wektora pędu (p;, pŤ, p=), widzimy od razu, że cząstki o energii od E (a więc o pędzie p=E2-m2) do E+dE (i odpowiednim pędzie, p+dp), zajmują warstwę kulistą, ograniczoną powłokami sferycznymi. Objętość tej warstwy wynosi 4p2dp, czyli jest proporcjonalna do p2dp. <br>Rozważając przestrzeń fazową dla obu nowo powstałych cząstek: elektronu i neutrina o energiach zawartych, odpowiednio, między &lt;gap&gt; oraz &lt;gap&gt; należy pamiętać, że &lt;gap&gt; nie są od siebie niezależne, spełniają bowiem relację &lt;gap&gt;;. Uwzględniając ten związek można zapisać objętość rozważanej części przestrzeni