prawie zupełnie ciemno, tylko mizerny krążek światła tańczył na suficie. W kącie stał przylepiony do kaflowego pieca mały, żelazny piecyk i mżył ogniem. Matka podrzuciła wiórów. W piecyku zadudniło, rura łącząca go z wielkim piecem na chwilę stała się czerwona, zapłonęły na jej powierzchni maleńkie ogniki, to spalał się drzewny kurz. Ojciec wyciągał dłonie i ogrzewał je, wydawało się, że goni gestem rąk umykające ciepło.<br>- Konstanty ma świętą rację - powiedziała matka rozdzielając herbatę o smaku rumowym marki "Karoma". Rozpuszczając się syknęły na powierzchni wrzątku pastylki sacharyny.<br>- Bo ja, mój drogi, zamknąłem drzwi... Zwyczajnie, oni nie istnieją dla mnie. Dawno już przestali