Typ tekstu: Książka
Autor: Konwicki Tadeusz
Tytuł: Dziura w niebie
Rok wydania: 1995
Rok powstania: 1959
Pluski zwalniał wtedy kroku i strzygł uszami, jakby dając do zrozumienia, że świadom jest odpowiedzialności spoczywającej na nim. Rozstąpiły się nagle choinki. Wjechali na przejazd kolejowy. Wóz zadudnił żelaziście, a wszyscy spojrzeli niespokojnie na Polka, który nie otworzył wcale oczu. Głowa jego trzęsła się na tych grochowinach burych, przesłaniana mącznym kurzem jak dymem. Koło domu Małpowskich czekała już pani Linsrumowa. Obok niej stał Dziadzia, który w opuszczonych dłoniach trzymał czapkę spłowiałą. Cienki deszczyk zlepił jego włosy białe z odcieniem zielonkawym mchów leśnych. Nie wybiegli na spotkanie. Stali tak obok siebie nieruchomo, czekając, aż wóz podjedzie bliżej. Pani Linsrumowa w milczeniu schwyciła
Pluski zwalniał wtedy kroku i strzygł uszami, jakby dając do zrozumienia, że świadom jest odpowiedzialności spoczywającej na nim. Rozstąpiły się nagle choinki. Wjechali na przejazd kolejowy. Wóz zadudnił żelaziście, a wszyscy spojrzeli niespokojnie na Polka, który nie otworzył wcale oczu. Głowa jego trzęsła się na tych grochowinach burych, przesłaniana mącznym kurzem jak dymem. Koło domu Małpowskich czekała już pani Linsrumowa. Obok niej stał Dziadzia, który w opuszczonych dłoniach trzymał czapkę spłowiałą. Cienki deszczyk zlepił jego włosy białe z odcieniem zielonkawym mchów leśnych. Nie wybiegli na spotkanie. Stali tak obok siebie nieruchomo, czekając, aż wóz podjedzie bliżej. Pani Linsrumowa w milczeniu schwyciła
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego