roiło się od ludzi. Cienia na niej nie było zupełnie. Sam skwar. Wybudowana przed &lt;page nr=230&gt; samą wojną weranda kawiarniana czerniała spalonymi szczątkami. Kabiny do przechowywania ubrań także były wypalone. Na ubogiej trawie, która pokrywała zbiegające ku plaży zbocze, leżało kilku rosyjskich żołnierzy. Drogą bezustannie przejeżdżały ciężarówki i wojskowe platformy. Tumany białego kurzu zwiewał podmuch wiatru wprost na plażę.<br>Z mostu, oparci o balustradę, przyglądali się chwilę plażującym i kąpiącym się.<br>- Patrzcie! - odezwał się nagle Felek. - Jakie fajne dziewczynki. Może byśmy jednak tu zostali, co?<br>- Nie bój się - uspokoił go Alek. - Na naszą plażę też dziewczynki zachodzą. Nie dalej jak wczoraj spotkałem dwie