być może<br>jako wizja struktury rzeczywistości, fizyczno-materiałowej, a także<br>ludzkiej,<br> 2) widok z okna ma charakter przemienny: to znaczy ten sam człowiek<br>lub różne osoby mogą ten sam widok spostrzegany w tym samym momencie<br>strukturować jako piękny lub brzydki, jako wesoły, monotonny, zbyt<br>amorficzny, przeładowany szczegółami itd., nazwiemy to labilnością<br>struktur estetyzujących; ma to miejsce np. gdy długo wpatrywaliśmy się<br>we fragment krajobrazu,<br> 3) być może, iż owo strukturowanie proestetyczne ma zarazem<br>charakter paraartystyczny, a wówczas sztuki jako układu odniesienia nie<br>dałoby się wyeliminować: mianowicie w postawie estetycznej przenosimy<br>struktury artystyczne na niesztukę; możliwe jest takie rozumienie, iż<br>strukturowanie paraartystyczne