tamten będzie siedział na naszej polanie, jak u siebie w domu! <br>- rzekł z oburzeniem Julek. Był z załogi najmłodszy i odczuwał każde ograniczenie <br>swobody jeszcze boleśniej niż inni.<br> - W taki deszcz na pewno nikt tam nie siedzi, więc na razie możemy się nie <br>denerwować - przecięła sprawę Pestka. - Pójdziemy, jak przestanie lać, i jeśli <br>się zjawi, przemówimy mu do rozumu.<br> - Dobrze - zgodził się Marian. - Ale my będziemy mogli dopiero po południu.<br> Pestka uznała, że nic nie szkodzi, zaraz po deszczu wybierze się na wyspę z <br>Ulą i tam na chłopców poczekają. Tak więc wszystko zostało omówione i dziewczynka <br>wdrapała się z powrotem