tylko na krótki krok, wystarczający przy pracy na roli. O tych łańcuchach słyszał już kiedyś, ale zobaczył je po raz pierwszy.<br>Dowódcy dziesiątek, "decurioni", wyznaczeni spośród najgorliwszych i najbardziej zaufanych niewolników, sprawdzali stan liczbowy i postawę podwładnych. Wszyscy niewolnicy byli dziwnie podobni do siebie. Kalias zastanowił się: czyż te nędzne łachy i łańcuchy czyniły z nich jednolite stado, w którym trudno było znaleźć jakieś odrębne cechy? I po chwili zrozumiał. To te zmierzwione, matowe, suche jak stare siano włosy, obrzękłe chorobliwie oczy o czerwonych powiekach, zgarbione plecy i straszna chudość ciał upodabniały jednych do drugich.<br>"Wkrótce i ja tak będę wyglądał