lament. "Jakut-Pasza" z zadrą w sercu, bo tracił trzydziestu sześciu zdolnych robotników, ściskał im ręce na pożegnanie, ale pogubił się wśród tego lamentu i nie wszystkich zdołał pożegnać. Mężczyźni machali na maszynistę, żeby prędzej ruszał, lecz ten mitrężył z jakiegoś powodu, a paskudnie im się robiło od tego babskiego lamentowania, jakby ich wysyłały prosto do grobu. Sierioży-bałałajkarzowi przyszło na myśl zaintonować pieśń, aby uciszyć zrozpaczone baby, i powoli ponad szloch wzniosły się męskie głosy śpiewające "Razcwietali jabłoni i gruszi..." Była chwila niezwykła, kiedy płacz przygasał, a pieśń rosła. Ale kobiety nie zaśpiewały, stały milcząc, boleściwe i porzucone, z samotnością