jest to, co się nam podoba przez swój kształt, postać i własności, bądź zewnętrzne, bądź wewnętrzne, chociażby przedmiot nie miał w sobie nic takiego, co by go w innych względach pożytecznym czynić mogło i choćby nam prócz wewnętrznego ukontentowania żadnej innej nie obiecywał korzyści". Borowski zamknął tę samą myśl w lapidarnej formule: &#132;piękność i ozdoba właściwym jest poety celem".<br> Naturalnie, te i inne jeszcze zbieżności oraz podobieństwa w poglądach obydwu uczonych są z reguły konsekwencją korzystania z tych samych wzorów i źródeł inspiracji, bo przecież receptywny charakter polskiej myśli estetycznoliterackiej początków XIX w. jest rzeczą powszechnie znaną. Rzecz w tym