do działań ograniczających rozpowszechnienie problemów alkoholowych, regulujący dostępność alkoholu, jak również stwarzający ramy prawne dla budowania nowoczesnego systemu lecznictwa odwykowego (Ustawa, 1982). Uchwalenie ustawy było dla ówczesnych władz rodzajem manifestacji dobrej woli do rozwiązywania ważnych kwestii społecznych. Mimo stanu wojennego, miała ona kształt niemal identyczny z projektem stworzonym w okresie legalnego działania Solidarności. Zawarte w niej regulacje były zgodne z duchem tak zwanej psychiatrii humanistycznej, która źródeł problemów jednostki poszukiwała w szeroko pojmowanym środowisku. Ustawa była komunikatem, że władze państwowe przyłączają się do grona ludzi zatroskanych zjawiskiem pijaństwa w Polsce (Osiatyński, 1988).<br>W okresie stanu wojennego, problem alkoholizmu zyskał dodatkowo wymiar