nie było świetliste, ale ciemne i nieprzychylne, świat majaczył wśród mroków. Wszedłem na szczyt pagórka i stanąłem z założonymi na piersiach rękami. W dali było jezioro, wkoło mnie ciemniały łańcuchy górskie, ale ja uniosłem głowę, zląkłem się spojrzeć w przepaść świata ciemną. Więc jak to wszystko? Ja stanę na czele legionu. Polską zbawię Francję, a Francją Polskę? Polską zaś i Francją świat? Ale czy naprawdę mogę, czy naprawdę chcę? Czyż nie opadła mnie już niechęć i znużenie? Pomyśleć tak i nie chcieć? O hańbo, o wstydzie. Pomyśleć tak i nie móc? Nie móc - to piekło. Jak to? czemu mam nie chcieć