za mały. Nie tracąc jednak nadziei ruszyłem "w dalszą drogę, na poszukiwanie Kopciuszka". Nagle wśród spacerujących osób zobaczyłem kobietę, która zmierzała w moim kierunku. Z daleka się uśmiechała. "Czy to nie jest Ta, której szukam?" - przeleciało mi przez głowę. Głośno zapytałem: "My się już kiedyś spotkaliśmy?" - Nie przypominam sobie - odrzekła lekko się uśmiechając. Opowiedziałem jej o tym, co mnie dręczy. Poprosiłem, by przymierzyła bucik. Napotykam jednak na sprzeciw. Straciłem wszelką nadzieję, gdy wróciła jednak i stanęła przede mną. Wzięła bucik i założyła na lewą nogę. Spojrzałem z niedowierzaniem... Dorota, bo tak miała na imię, okazała się Kopciuszkiem, którego tak długo szukałem