był głodny, musiał jeść, i to natychmiast, takie już miał usposobienie ten zapaleniec.<br>Jakub ani myślał dzielić się uwarzoną potrawą. Ezaw łakomie wciągał nosem smakowitą woń i coraz natarczywiej nalegał. Wtedy brat zapytał niby żartem:<br>- Sprzedasz mi za miskę soczewicy prawo pierworództwa?<br>- Sprzedam! - odparł Ezaw bez namysłu.<br>- Przysięgniesz?<br>- Przysięgam! - rzekł lekkoduch. Nic sobie przy tym nie myślał. Ileż to razy klął i przysięgał, gdy wpadał w pasję; taki już był zwyczaj pasterzy i myśliwych. Gdy chcieli wyrazić swoje uczucia, nie umieli trzymać języka na wodzy. Ale dla Jakuba przysięga była rzeczą świętą i nieodwołalną, uważał przeto, iż nabył dla siebie prawo