po bracie króla. Zarzut ten ponowiła cnotliwsza część polskiej historiografii XIX stulecia.<br>Póki Ludwika Maria nie mieszała się do wielkiej polityki, pozostawiano ją w spokoju. Ale gdy wzięła udział w walce o naprawę ustroju Rzeczypospolitej, uznano "zuchwałą Francuzicę" za niebezpieczną intrygantkę, czyhającą na szlacheckie wolności.<br>Oburzenie wzbudzały zwłaszcza plany zastąpienia liberum veto większością głosów. Nie podobały się też zamiary zniesienia wolnej elekcji i powoływania nowego władcy jeszcze za życia poprzednika.<br>Popularność królowej spadła do zera. Nawet po trzystu latach nie wszystkie epitety, jakimi ją obrzucano, nadają się do druku.<br>"Piekielna harpija" czy "megiera" należą do najłagodniejszych.<br>Kiedy w maju 1667 roku spoczęła