nim na Moskwę, co byłoby pociągnięciem samobójczym, lub właśnie wtedy stawić opór III Rzeszy. Byłaby to decyzja trudna i ryzykowna, ale przecież znacznie bardziej racjonalna niż ta podjęta w 1939 r. Prawdopodobnie zniweczony zostałby w tej sytuacji efekt zaskoczenia, który odegrał taką wielką rolę w pierwszych miesiącach kampanii wschodniej. Wyjściowa linia frontu przebiegałaby o setki kilometrów na zachód, a co najważniejsze, Kreml musiałby znacznie bardziej liczyć się ze swym polskim sojusznikiem. Sprawa polska tak czy inaczej byłaby umiędzynarodowiona, ale na zdecydowanie lepszych warunkach. Strat ludzkich i materialnych nie dałoby się uniknąć, chociaż przyjąć można, iż byłyby one mniejsze, gdyż wojna trwałaby krócej