czasem miejsca sankcji jeszcze doskonalszej i wyobrażeniu Boga tak różnego od chrześcijańskiego, jak Bóg Trójcy Świętej różni się od Zeusa czy Amona. Tęsknoty XIX wieku zwrócone ku nadchodzącej epoce Parakleta to właśnie oczekiwanie nowego Objawienia.<br> Dalsza konsekwencja: jeśli za przedmiot uczuć religijnych uznamy konkretyzację Absolutu, ujrzymy, że w ciągu wieków linia rozwojowa tych uczuć stale i konsekwentnie ulega dematerializacji. Od Absolutu skonkretyzowanego w religiach pierwotnych w siłach przyrody i zwierzętach do Absolutu chrześcijan skonkretyzowanego w Bogu Człowieku i w Bogu myślącym kategoriami naszego umysłu droga jest równie odległa, jak ta, która dzieli Absolut chrześcijański od abstrakcyjnego Absolutu umysłów współczesnych. Być może