włosy ciemne, ciemne jak noc, która nadchodzi i zanurza w nie palce.<br> - Co ty robisz? - szepcze Alina, a włosy oswobodzone ze szpilek spadają jej <br>na plecy.<br> - Rusałko! dziwożono! panno leśna! - wzywa ją gorącym oddechem.<br> Walczy o nią ze zmierzchem, który ją łowi w swą sieć, walczy o nią z zapachem <br>lip, który okrada ją z woni jej ciała.<br> Alina drży, zimny pot występuje jej na czoło. Serce przestaje bić. Śmierć. <br>Ostatnim odruchem życia zaciska zęby i rozgryza w nich jakąś słodycz gryzącą, <br>jakąś gorycz rozkoszną, jakiś miąższ szkarłatny. To warga Teofila. Świadomość <br>napełnia próżnię jej duszy z łomotem wody puszczonej ze