nie odpowiedział nikt. Cisza.<br>No i co teraz? - omal nie rozpłakał się ze złości i dziwnego upokorzenia.<br>Co on ma teraz zrobić?!<br>Czekać pokornie pod drzwiami?<br>Była za pięć dziesiąta. Może są w ogródku?<br><br>&lt;page nr=72&gt;<br>Poszedł chłodnym korytarzem w poprzek budynku. Bielone, czyste ściany pachniały wapnem, ze dworu zawiało aromatem kwitnących lip.<br>Ogródek był trójkątny, nieduży, najdłuższym bokiem przylegał do białego muru otaczającego kościółek, drugi bok oddzielała od ulicy siatka druciana, obrośnięta bujnie dzikim winem. Równiutkie zagonki, pracowicie obsadzone warzywami, pyszniły się zwartymi głowami zielonej i modrej kapusty, kitami naci marchwi i pietruszki oraz wysokimi, dorodnymi baldaszkami kopru. Przy rabatce z cyniami