kaskad i po szerzanie średnicy studni. W górnych częściach większości studni w lodowcach Spitsbergenu, poznanych dzięki badaniom speleologicznym, stwierdzano mniej lub bardziej wyraźne zwiększanie średnicy wraz z głębokością (Misztal, Pulina, 1983; Pulina, Řehak, 1990; Schroeder &#150; informacja ustna) (fot. 21).<br> Szczeliny otwierają się w strefach tensji, jednak wraz z ruchem lodowca przemieszczają się poza ten obszar. W rejonach kompresji głębsze części studni lodowcowych ulegają zaciśnięciu z powodu deformacji plastycznych lodu. Lokalizacja stref tensji zależy przede wszystkim od konfiguracji podłoża (por. rys. 6.3 i 7.5). Nowa szczelina z biegiem czasu drenuje potok powierzchniowy i na niej rozwija się nowa studnia