żadnego obiektu olimpijskiego w Lillehammer nie umieszczono ani w parku narodowym, ani w żadnym rezerwacie. Konflikty z ekologami dotyczyły lokalizacji skoczni narciarskiej w pobliżu granic parku oraz hali lodowej nad jeziorem, którego część jest rezerwatem ptactwa wodnego. W efekcie kompromisu infrastrukturę skoczni ograniczono do niezbędnego minimum, zaś po zbudowaniu hali lodowej poszerzono granice rezerwatu, aby skuteczniej zabezpieczyć chronione gatunki.<br>Inge Aarhus miał kłopot z odpowiedzią na pytanie czy lokalna społeczność w Lillehammer wywiera jakiś nacisk na obszary chronione, aby je zagospodarować dla swoich celów. Mówił, że sprawę ochrony przyrody regulują odpowiednie przepisy, a parki narodowe należą do sektora publicznego i nie