mówią, że ja zawsze taka byłam...<br><br>- Czyli jaka? - Nie umiem powiedzieć "nie". Gdy widziałam pacjentów wychodzących od nas z cewnikiem, przetokami i tak rozpaczliwie zagubionych, nie umiałam po prostu zamknąć za nimi drzwi. Kończyłam pracę w szpitalu i szłam do chorych. Z bliska widać, że choroba to tylko czubek góry lodowej; a problemów jest cała masa... Powiem szczerze, nie mogę spokojnie przejść obok żebraka na ulicy, to co dopiero mówić o umierającym. Ludzie pracujący u nas też rozumują podobnie. Inaczej nie wytrzymaliby obciążenia. W czasie pracy na oddziale bywało, że pielęgniarka za żadne pieniądze nie poszła do chorego w stanie krytycznym