szelfowych waha się w granicach 200 - 1300 m na linii gruntowania (grounding line), gdzie są całym spodem wsparte o dno, do ok. 50 - 400 m na morskim skraju, tworzącym pionowe, klifowe czoło, zwane też barierą lodową, gdzie następuje odłamywanie gór lodowych. Lodowiec szelfowy budują lodowce wypływające z lądolodu lub kopuły lodowej, ale zasilanie (akumulacja) śniegiem zachodzi na całej jego powierzchni (por. rys. 7.9). W miejscach wsparcia na wyspach na górnej powierzchni lodowca szelfowego tworzą się wypukłości zwane wyniesieniami lodowymi (ice rise). Najrozleglejsze obszary zajmują lodowce szelfowe na Antarktydzie (ok. 1,46 mln km), a największe z nich to lodowce szelfowe