przyjdzie czas potem.<br>- Niezupełnie. Było jeszcze coś w rodzaju post scriptum.<br>*<br>Z okna w kuchni doskonale widać było linię kolejową, prowadzącą na wschód do Raciborza, a na zachód do Głubczyc. Wieczorem, akurat w porze kolacji, którą tu jadaliśmy dość wcześnie, przejeżdżał ostatni pociąg. Zbliżał się od wschodu, pióropusze dymu nad lokomotywą frunęły nad nim jak latawiec, dźwięk gwizdka docierał do nas dopiero po chwili. Oświetlone okna w wagonikach, żółto-zielony kolor składu i ta staromodna, węglowa lokomotywa sprawiały, że z naszej perspektywy pociąg wyglądał jak zabawka dla dzieci. Kiedyś poszedłem specjalnie bliżej, żeby mu się przyjrzeć, zanim zniknął wśród zabudowań Kietrza