zrozumiał, ale jedno wiedział: musi zostać kimś. I wrócić po siostrę.<br>Potem Renia umarła.<br>Suchoty.<br>Poczuł się bardzo samotny. Poczuł się oszukany. Jego świat stał się pusty i bardzo mało ważny.<br>Napisał poemat o głodzie. O wielkim, pustoszącym serca pragnieniu, którego nic nie może zaspokoić. Od tego kosmicznego nienasycenia giną ludzie i narody, wywraca się świat. W jego poemacie krwawy demon przychodzi również po niego.<br>Przewidział własny koniec. Ujrzał, że zostanie złożony w ofierze na miedzianym ołtarzu dziejowej paranoi. Chrystus proletariuszy.<br>Ale uciekł. Uciekł przeznaczeniu i własnej chęci zagłady. A teraz szedł ulicami Breslau, w którym brunatna hiena faszyzmu podnosiła łeb