Rosjan zdążyłem spakować swój mikroskop, wypuścić wszystkie zwierzaczki w bezpieczne miejsce, głęboko pod niezamarznięte warstwy liści w pobliskim stawie. Pożegnałem się z gospodarzami i okazyjnymi środkami transportu pojechałem, znów z dyndającą paczką z mikroskopem, chyba nawet owiniętym w tę samą Wojciechową derkę, do Krakowa.<br>We wszystkich mijanych miasteczkach i osadach ludziska byli w radosnym nastroju, zaczęto organizować polskie władze, ze zgrozą czytano komunikaty dotyczące Oświęcimia. Mimo to nastrój był pełen optymizmu.<br>Udałem się do apteki. Tutaj niespodzianka. Drzwi zamknięte, jedna szyba wybita, zajrzałem przez szparę w gazetach zasłaniających okno. Opanowało mnie przerażenie. W zawsze tak schludnej apteczce panował okropny bałagan, słoiki