w telewizji.<br> &lt;page nr=180&gt;<br> Za oknami błyszczą gwiazdy i kule na kremlowskich wieżach. Leżę na łóżku i chłonę smutek chwil pożegnalnych. Cała ta podróż do tego miejsca - podróż z ludźmi nieumiejącymi utrzymać swoich zdobyczy... Wiosna rozpościera się nad miastem ulgą łagodnego zmierzchu... Staruszkowie - odpoczywający na skwerach... Klomby - posypane świeżą torfową ziemią... Nowa ludzka generacja wylega parami na ulice. Oczy - ciemne, niebieskie, piwne, zielone - patrzą z młodych, niezgnębionych porażką i doświadczeniem utraty (czego? - sensu, wiary, miłości, ruchu, życia...) twarzy. Nawet zmęczenie, nawet rozpacz z tych twarzy patrzy z organiczną wolą życia. Oni tu mają ojczyznę.<br> &lt;page nr=181&gt;<br>&lt;tit&gt;Święto&lt;/&gt;<br>9 lipca 1998 Zurych<br> Marek mówi: Wszystkie te