kierowane, nie tu było miejsce na nagłaśnianie wewnątrzteatralnych sporów. Wręcz przeciwnie - jeśli znajdą się w nich jakieś uwagi o aktorach, z reguły mają ton kurtuazyjny.<br>Pierwszym dramatem, zaprezentowanym oficjalnie w paryskim teatrze jako dzieło "nowej szkoły", była tragedia Marino Faliero Kazimierza Delavigne (1829). W zwięzłej popremierowej przedmowie Delavigne deklarował, że ma nadzieję &lt;gap&gt;. Nie były to czcze słowa - tragedia Delavigne'a była przyjęta do prestiżowej Comédie Française, lecz po kilku próbach autor ją wycofał i przeniósł do Porte-Saint-Martin, gdzie - z jego wyboru! - była grana przez zespół teatru bulwarowego. Swą decyzję motywował dość ogólnikowo niezadowalającym poziomem gry aktorskiej okazanym na próbach w Comédie