o tym, że została pomyślana jako gorzki rozrachunek artysty z demonami młodości. Wbrew pozorom nie chodzi tu o oskarżenie księży katolickich wykorzystujących seksualnie dzieci (czego naocznym świadkiem był pobierający nauki w szkole zakonnej młody Almodovar), a raczej o kwestię rywalizacji rodzeństwa, która mocno zaważyła na charakterze i losach artysty (reżyser ma brata, niezrealizowanego filmowca, który pozostał w jego cieniu). Można mieć za złe autorowi "Złego wychowania", że bezwstydnie epatuje scenami gejowskiej miłości, że stawia znak równości między krzywdzącymi i ofiarami. Trudno mu jednak odmówić mistrzostwa na poziomie narracji. Film Almodovara to arcydzieło formy, w którym udało mu się dotknąć tajemniczego splotu