społeczeństwa.<br>Odprawa nie jest jednak - jak tragedia Eurypidesa - tragedią patetyczną (w znaczeniu: taką, w której przeważa cierpienie), ani tragedią etyczną (w znaczeniu nadanym temu terminowi przez Arystotelesa), czyli tragedią charakterów. Nie jest to dramat o miłości, namiętności czy niewierności: Helena jest tu ofiarą zdarzeń, a nie wiarołomną żoną, Menelaus nie ma w sobie nic z komizmu czy tragizmu zdradzonego męża; to, co mówi w scenie z Ulissesem, jest modlitwą do bogów o sprawiedliwość i o pomszczenie krzywdy.<br>Odprawa jest tragedią racji, które można by określić jako polityczne racje "rządnego królestwa". Tym racjom podporządkowany jest układ postaci i pełnionych przez nie funkcji