wie, co by z jej matką było bez niego!), dzieci jej <br>niańczyła (ona, która przecie sama nawet zapleść <br>włosów sobie dotychczas nie potrafiła!), w domu się <br>na awantury z ciotką narażała, byle tylko jej pomóc! <br><br><br>A miała jej za co być wdzięczna... miała... Pięknie <br>się z nią Adela obeszła - nie ma co mówić! <br><br><br>I od tych rozpamiętywań ogarniała Adelę taka wściekłość, <br>że byłaby się sama sprała ze złości! <br><br>A potem chwycił ją znowu straszliwy żal i skrucha. <br><br><br>Czy mi aby wybaczy?! - myślała. - Czy aby... <br><br>A ty byś wybaczyła?! - pytała zaraz siebie <br>mściwie. - Wybaczyłabyś?! No powiedz! <br><br>To znowu próbowała się uspokajać i