będzie tak głęboko. Tak ciemno. Ściana <br>jest wilgotna, jak zrobiona z mokrej soli. Ale chcę jej dotknąć. Polizać. Poczuć. <br>Nic. Zapomniałam, że nie mogę już tego zrobić. A jednak moja ręka jest mokra <br>i słona. Wąski korytarz otworzył się nagle i poczułam wielką, zimną przestrzeń. <br>Kto tu jest? Czy to ma jakieś znaczenie? Na całe życie. Mów ciszej. W lodowej <br>jaskini nie jest już bezpiecznie. Skąd to wiem? Słyszałam. Więc nie możesz tu <br>zostać, moje Maleństwo. Odejdź. Cisza. Do ciebie mówię. Odejdź jak najszybciej. <br>Ja... nie potrafię.<br>Siostro! Cóż uczyniłem, że nie wierzysz we mnie? W moje istnienie? Czemu chcesz <br>się