jako naznaczanie symboliczne. Koncepcja naznaczania symbolicznego zrodziła się w rezultacie badań społeczności homoseksualistów, o których była już częściowo mowa. Na podstawie wywiadów z homoseksualistami autorzy doszli do wniosku, że pomimo iż większość z nich nie doświadczała formalnych (ani nawet nie sformalizowanych) &lt;orig&gt;naznaczeń&lt;/&gt; i w ogóle nie dostała się w tryby machiny kontroli społecznej, to jednak spełniała Lemertowskie kryteria dewiacji wtórnej. &lt;gap&gt;.<br>Warren i Johnson byli zdania, że "bycie homoseksualistą" jest centralnym faktem w życiu homoseksualistów i że ten fakt wiąże ich tożsamość. Badani byli więc dewiantami wtórnymi pozostając jednocześnie dewiantami ukrytymi. W naznaczaniu symbolicznym nie występuje więc zasadniczy element, któremu podporządkowany jest