pełne są doniesień typu: &lt;q&gt;"Żebrak przy ul. Chłodnej wyposażył córkę przy ślubie w 3 tysiące rubli srebrem"&lt;/&gt;; &lt;q&gt;"Sami byliśmy świadkami, jak żebrak obłożony plastrami, jednooki niby i jednoręki, wymieniał piętnaście rubli samymi dziesiątkami na papierki"&lt;/&gt;; &lt;q&gt;"Na balu dziadowskim w gospodzie koło Powązek jedzono nawet indyka z wielkim podziwem obserwatorów"&lt;/&gt;, &lt;q&gt;"Dziadowie mają stałe miejsca przechodzące z ojca na syna"&lt;/&gt;.<br>O bogactwie niektórych żebraków i złocie ukrywanym w dziadowskich szmatach opowiadano legendy. Ofiarą tych legend stawali się niekiedy sami żebracy; zdarzały się bowiem nawet morderstwa. Najgłośniejsze z nich, które potwierdziło w pełni podejrzenia ogółu o niezwykłej wprost zamożności niektórych proszalnych dziadów, było zabójstwo