Cóżeś, niemowa? - Odbiła nagle głową od kolan, przerzucając całą<br>gęstwę tych rudych włosów za siebie, jakby tak pławiące się w nich<br>słońce przerzuciła. Po czym odchyliła się głęboko do tyłu, wsparła<br>rękami o schody za sobą, a w tej samej chwili nogi jej się rozsunęły i<br>zobaczyłem, że jest bez majtek.<br> Zawstydzony odwróciłem znów wzrok ku drodze i kurczowo wpatrywałem<br>się w tę słoneczną pustkę, w senne chałupy, w trzepiące się w kurzu<br>gęsi.<br> - Z miasta przyjechałeś?<br> Rzuciłem wzrokiem na nią, lecz jakby nigdy nic siedziała z tymi<br>rozsuniętymi nogami i wtedy dostrzegłem głęboko między nimi cień, jakby<br>słońce, które ją