Położyłem się na czterech ustawionych obok siebie stołkach. Jeden jesion usiadł mi na udach, a drugi na plecach, aby osłonić nerki. Ktoś zaproponował, żebym wziął do ust ręcznik, aby nie przegryźć języka, ale odmówiłem. Zamykam oczy i zaczynają spadać na mnie ciosy. Potworny ból! Gwiazdy w oczach. Po kilku pasach mam ochotę się zerwać, bo chyba nie zniosę tego cierpienia. Po siódmym pasie nie czuję już pojedynczych ciosów, gdyż cały tyłek zamienia się w jeden wielki ból. Wszystko mi obojętnieje. Byle wytrwać do ostatniego pasa. Słyszę tylko trzask spadających razów, lecz ból ani nie słabnie, ani nie staje się silniejszy. Można wytrzymać