w półśnie, zmęczony, dziwne historie o konwojach, o ciężarówkach, które przewożą lawę z czynnego krateru na wyspie Uznam ulicą Lubelską do wielkich pieców w hucie, albo o wiatrakach, nieustannie obracających się w głębi nocy. <br>Prawie słyszałem dźwięk mielonej w żarnach ciemności. <br>Trzeba się było nachylać, przykładać ucho do jego ledwie mamroczących ust, a jednocześnie starać się nie słyszeć reszty dźwięków dochodzących z sali, pożegnań, rzężeń, pisku metalowych kółek. Czułem się tak, jakbym w drewnianym słupie wysłuchiwał chrobotu kornika. <br>Ten, kto najlepiej w danym dniu rozumiał ojca, tłumaczył reszcie zawiłości jego dalekich asocjacji, metafor, porównań. Ojca jednak to pośrednictwo denerwowało, wiercił się