współczesnym filmowi Herzoga, istnieje przykład tego drugiego, bliższego oświeceniowemu duchowi, rozwiązania. W Dzikim dziecku (reż. François Truffaut) przyniesione z lasu stworzenie jest o tyle boskie, o ile boskim nazwać można wszystko, cokolwiek Bóg stworzył. Ale nie ma właściwie powodu, aby to imię wzywać nadaremno. Nad dzieckiem z lasu sprawowała opiekę matka natura: świat ludzki zadać musiał sobie wiele trudu, aby ten dar natury uczłowieczyć. Owszem, filmowi Truffauta nie jest bynajmniej obce odczucie sacrum. Wielkie Hosannah formy brzmi wówczas, gdy dwunożne stworzenie wypowiada pierwsze słowo w języku Kartezjusza. I odbija się echem nagradzającym wysiłek jedynego sprawcy tego cudu: rozumnego i cierpliwego nauczyciela. Wzruszający