chacie!"<br><br> <br>. . . . . . . . . . . . . <br><br> <br>Ostrożniutko zza płotka <br><br>wychynęła Dorotka. <br><br>"Prędziuśko się uwinę, <br><br>przebiegnę skroś ścieżynę. <br><br>Do biegania tom skora. <br><br>Złapię słonko do wora!"<br><br><br><br><br><br> Nasze &lt;orig&gt;dźwierza&lt;/&gt;<br><br> Ej, te nasze &lt;orig&gt;dźwierza&lt;/&gt;, <br><br> te &lt;orig&gt;dźwierza&lt;/&gt; dębowe,<br><br> mają one, mają<br><br> swoją własną mowę.<br><br> <br> Kiej tatulo rankiem <br><br> idą precz do pola, <br><br> to cichuśko pisną: <br><br> " Pssss... spać dzieciom wola."<br><br> <br> Kiej matusia spieszą <br><br> ze skopeczkiem mleka, <br><br> naglą: "Gospodyni, <br><br> huk roboty czeka!"<br><br> <br> Kiej je kum odemknie, <br><br> wrzasną: "Aj, &lt;orig&gt;przeraty&lt;/&gt;! <br><br> Wielgachna osoba <br><br> wstępuje do chaty!"<br><br> <br> A kiej dziaduś z babcią <br><br> w święto się nawinie, <br><br> to się zakolebią: <br><br> "Witajcie w gościnie!"<br><br><br><br><br><br><br><br><br><br><br><br><br><br>&lt;tit&gt;Dorotka&lt;/&gt;<br><br>Ta Dorotka, ta maluśka <br><br>tańcowała dokoluśka. <br><br>Tańcowała ranną rosą, <br><br>tupotała piętką bosą.<br><br>Tup